1G to pierwsza komercyjna technologia bezprzewodowa, wprowadzona w latach 80. Zaczęło się od Japonii, gdzie Nippon Telegraph and Telephone (NTT) wprowadziło system w Tokio. Później 1G zyskało popularność w Europie i USA. Był to czas, gdy po raz pierwszy ludzie mogli zabrać swoje telefony na zewnątrz bez potrzeby korzystania z przewodów, co na tamte czasy było rewolucją.
Technologia 1G opierała się na sygnałach analogowych, co oznaczało, że jedyną funkcjonalnością, jaką oferowała, były połączenia głosowe. Jednak prędkość transmisji danych była bardzo niska, wynosiła zaledwie 2,4 Kbps. Mimo to, była to znacząca zmiana w porównaniu do poprzednich systemów radiowych 0G, takich jak Mobile Telephone System (MTS) czy Push to Talk (PTT).
W 1991 roku, wraz z wprowadzeniem technologii 2G w Finlandii, świat telefonii komórkowej wkroczył w nową erę – erę cyfrową. 2G bazowało na standardzie GSM i przyniosło przełom w postaci nie tylko lepszej jakości połączeń głosowych, ale także możliwości wysyłania wiadomości tekstowych i multimedialnych (MMS). To był moment, kiedy telefony komórkowe zaczęły być używane do czegoś więcej niż tylko rozmowy.
Dzięki zastosowaniu sygnałów cyfrowych, jakość dźwięku uległa poprawie, a baterie w telefonach działały dłużej. Co więcej, 2G wprowadziło szyfrowanie wiadomości, co znacząco poprawiło prywatność użytkowników. Prędkość przesyłu danych wzrosła do 50 Kbps dzięki technologii GPRS, a później do 384 Kbps z wykorzystaniem EDGE, co przyczyniło się do stworzenia tzw. 2.5G i 2.75G.
Rok 2001 przyniósł kolejną rewolucję – technologię 3G. Była to odpowiedź na rosnące potrzeby użytkowników w zakresie transmisji danych. 3G umożliwiło korzystanie z mobilnego Internetu o prędkościach od 144 Kbps do nawet 21,6 Mb/s w zależności od używanej technologii, takich jak WCDMA, HSPA czy HSPA+.
Wprowadzenie 3G znacząco zmieniło sposób, w jaki korzystano z telefonów. Użytkownicy mogli nie tylko przeglądać Internet, ale także korzystać z wideokonferencji, GPS, a nawet telewizji mobilnej. Aplikacje mobilne, takie jak WhatsApp, pozwalały na tanie rozmowy głosowe i wideo, co zrewolucjonizowało sposób, w jaki komunikujemy się na co dzień.
4G, wprowadzona na początku lat 2010, była kolejnym milowym krokiem w rozwoju telekomunikacji. Ta generacja technologii mobilnej przyniosła niespotykane wcześniej prędkości transmisji danych, sięgające od 100 Mbps w ruchu do nawet 1 Gb/s w stanie stacjonarnym. To umożliwiło korzystanie z zaawansowanych usług, takich jak telewizja HD, gry online w jakości 3D, czy też wideokonferencje w wysokiej rozdzielczości.
W ramach 4G dostępne były dwie główne technologie: WiMAX i LTE, przy czym LTE (Long Term Evolution) stało się dominującym standardem na świecie. Wersja LTE+ pozwoliła na jeszcze szybsze połączenia, zbliżając się do granicy wymagań stawianych przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny (ITU) dla technologii 4G.
5G to technologia, o której mówi się od lat, a jej rozwój nabiera tempa. Choć wciąż jest w fazie wdrażania, w niektórych miejscach można już korzystać z jej możliwości. Prędkość transmisji danych w sieci 5G ma wynosić nawet 20 Gb/s przy pobieraniu i 10 Gb/s przy wysyłaniu. To daje ogromne możliwości nie tylko dla użytkowników mobilnych, ale także dla nowych, zaawansowanych technologii.
5G ma potencjał, by zrewolucjonizować wiele branż – od autonomicznych pojazdów po rzeczywistość wirtualną i rozszerzoną. Jednym z kluczowych rozwiązań w tej technologii będą pasma fal milimetrowych, które umożliwią ultraszybkie połączenia i niskie opóźnienia. Dla konsumentów oznacza to natychmiastowy dostęp do zaawansowanych usług i niespotykaną dotąd jakość korzystania z Internetu mobilnego.
Ewolucja od 1G do 5G to fascynujący proces, który pokazuje, jak technologia telekomunikacyjna zmieniała nasz świat i sposób, w jaki komunikujemy się na co dzień. Każda kolejna generacja przynosiła nowe funkcjonalności i lepszą jakość, począwszy od prostych połączeń głosowych, aż po zaawansowane aplikacje mobilne, usługi wideo, a wkrótce także autonomiczne pojazdy i inteligentne miasta z wykorzystaniem 5G.
