W dobie szybko rosnącego zapotrzebowania na przepustowość danych, infrastruktura sieciowa musi sprostać coraz większym wymaganiom. Wprowadzone kilka lat temu złącza MPO (ang. Multi-fiber Push-On) są dzisiaj standardem w centrach danych na całym świecie. Ich konstrukcja, umożliwiająca łączenie wielu włókien światłowodowych w jednym złączu, przyspieszyła proces instalacji i utrzymania sieci światłowodowych. W tym wpisie przyjrzymy się szczegółom dotyczącym złączy MPO, ich typom oraz zastosowaniom.
Każde złącze MPO wyposażone jest w klucz znajdujący się na jednej stronie korpusu złącza. Jego pozycja decyduje o tym, czy złącze znajduje się w tzw. "kluczu w górę" (gdy klucz jest na górze) czy "kluczu w dół" (gdy klucz jest na dole). Otwory światłowodowe w złączu są ponumerowane od lewej do prawej strony i określane jako P1, P2 itd. Dodatkowo, biała kropka na złączu wskazuje pierwszą pozycję (P1), co ułatwia orientację podczas podłączania. Dzięki takiemu oznaczeniu złącza MPO są nie tylko wydajne, ale również łatwe w obsłudze i konfiguracji.
Złącza MPO początkowo zostały zaprojektowane do obsługi włókien wstęgowych i występują w wariantach obsługujących 12, 24, 48 i 72 włókna. Najbardziej powszechne są jednak dwa rodzaje: złącze MPO 12-włóknowe oraz MPO 24-włóknowe.
Złącze MPO z 12 włóknami umożliwia przesyłanie danych za pomocą 6x10G włókien transmisyjnych oraz 6x10G włókien odbiorczych. Jednakże, w transceiverach 40G wykorzystywanych jest tylko 8 włókien, co sprawia, że pozostałe 4 włókna pozostają niewykorzystane. Taka sytuacja powoduje marnowanie potencjału, co w dłuższej perspektywie może okazać się nieoptymalne. Mimo to, złącze MPO 12-włóknowe pozostaje popularnym rozwiązaniem, szczególnie w starszych infrastrukturach sieciowych.
Zaletą złącza MPO 12-włóknowego jest oszczędność miejsca w szafach serwerowych, dzięki zwiększonej gęstości połączeń. Jest ono często stosowane w centrach danych, gdzie z powodzeniem łączy się z innymi standardami, takimi jak złącza LC lub SC, przy użyciu uprzęży MPO-LC.
Z czasem, złącze MPO 12-włóknowe zaczęło tracić na popularności, szczególnie w obliczu rosnących potrzeb centrów danych na transmisję 100G, które wymaga 24 włókien. W odpowiedzi na te potrzeby wprowadzono złącze MPO 24-włóknowe. Posiada ono dwa rzędy po 12 włókien i wymaga większej siły sprężyny, aby zapewnić odpowiednie dociskanie włókien, co gwarantuje poprawne połączenie.
Dzięki podwójnej liczbie włókien, złącze MPO 24-włóknowe oferuje możliwość efektywnego wykorzystania zasobów, redukując jednocześnie ilość wymaganego kabla. Z tego względu, coraz więcej centrów danych decyduje się na stosowanie tego typu złącz, szczególnie tam, gdzie liczy się maksymalna przepustowość przy minimalnym marnowaniu włókien.
Często spotykane w kontekście MPO jest złącze MTP (Multi-fiber Termination Push-on), opracowane przez firmę USConec. Złącze MTP to ulepszona wersja MPO, oferująca lepsze parametry mechaniczne i optyczne. Konstrukcja MTP obejmuje wyjmowaną obudowę oraz pływającą tuleję zaciskową, co przekłada się na lepszą wydajność w trudnych warunkach. Co istotne, złącza MTP są w pełni zgodne z MPO, co czyni je idealnym wyborem dla najbardziej wymagających aplikacji.
Złącza MPO/MTP są szeroko stosowane w nowoczesnych centrach danych, gdzie kluczowe znaczenie mają wysokie prędkości transmisji danych i niezawodność połączeń. Złącza te są stosowane m.in. w:
Złącza MPO odegrały kluczową rolę w rozwoju okablowania światłowodowego o wysokiej gęstości. Ich zdolność do szybkiego i niezawodnego łączenia wielu włókien w jednym złączu sprawia, że są one niezbędne w nowoczesnych centrach danych i instalacjach sieciowych. Wybierając złącze MPO, inwestujemy nie tylko w oszczędność miejsca i czasu, ale również w elastyczność i przyszłą skalowalność sieci.
