Zasobniki kablowe znajdują szerokie zastosowanie w sieciach telekomunikacyjnych, gdzie są instalowane zarówno wzdłuż tras kabli, jak i na ich zakończeniach. Przeznaczone są do przechowywania nadmiarowych kabli telekomunikacyjnych układanych w rurociągach kablowych oraz pełnią funkcję magistral, punktów rozgałęzienia oraz łączenia wszystkich kabli przeznaczonych dla telekomunikacji.

Montaż zasobnika może odbywać się praktycznie w dowolnym miejscu instalowania rurociągu kablowego. Zwykle pokrywany jest warstwą ziemi o standardowej wysokości 0,7 metra lub innej, choć istnieje możliwość montażu zasobnika bezpośrednio przy ziemi, gdzie pokrywa jest zlicowana z powierzchnią gruntu.

Dzięki zasobnikowi możliwe jest mułoszczelne wprowadzenie rur rurociągu kablowego, przy użyciu dodatkowej uszczelki U32 lub U40, a także bezpieczne zaciągnięcie kabli telekomunikacyjnych oraz ułożenie zapasów kabli wraz z osłonami złączeniowymi.

Przed zasypaniem zasobnika zaleca się przykrycie go arkuszem folii, wystającym co najmniej o 200 mm poza jego obrys. Dodatkowo, na folii powinno się ułożyć odcinki taśmy ostrzegawczej, stosowanej w danym rurociągu kablowym, w celu zapewnienia dodatkowego zabezpieczenia.

Zasobniki kablowe mają formę pionowej skrzynki z okrągłym włazem i składają się z korpusu, rury wewnętrznej wzmacniającej konstrukcję oraz uszczelki. Istnieje również możliwość wyposażenia zasobnika w miejsca na mufę złączeniową.

Zarówno korpus, jak i pokrywa zasobnika wykonane są jako monolityczne odlewy w technologii odlewania rotacyjnego. Polietylenowa rura wspornikowa jest elementem dostarczanym z zewnątrz przez firmę zewnętrzną, podczas gdy uszczelka jest produkowana na zamówienie przez firmę VENKON.

Pokrywa zasobnika została zaprojektowana zgodnie z normą PN-EN 124:2000 na przeniesienie obciążenia do 15kN (klasa A15). Korpus zasobnika jest odpowiedzialny za przeniesienie siły z pokrywy oraz ciśnienia otaczającej ziemi. Zasobniki są przystosowane zarówno do ruchu pieszych, jak i ruchu kołowego, co potwierdzają raporty z badań wytrzymałościowych oraz certyfikat Centino CERT.

Stosowanie pokryw i włazów innych producentów jest dopuszczalne pod warunkiem dopasowania geometrycznego oraz spełnienia wymogów normy PN-EN 124 oraz klasy minimalnej A15. Wszelkie dodatkowe obciążenia, które nie zostały uwzględnione w raportach obliczeniowych, powinny być wzięte pod uwagę przez projektanta.

Budowa zasobnika obejmuje:

1. Pokrywę
2. Korpus
3. Uszczelkę
4. Rurę wspornikową