Wavelength Division Multiplexing (WDM) to zaawansowana technologia, która umożliwia przesyłanie wielu sygnałów optycznych przez jedno włókno światłowodowe przy użyciu różnych długości fal światła laserowego. Dzięki WDM możliwa jest dwukierunkowa komunikacja przez jedno pasmo włókna, co znacząco zwiększa jego pojemność. Systemy WDM korzystają z multipleksera w nadajniku do łączenia sygnałów oraz demultipleksera w odbiorniku do ich rozdzielania. W przypadku odpowiedniego typu włókna, możliwe jest również zastosowanie optycznego multipleksera add-drop, który może jednocześnie łączyć i rozdzielać sygnały.
CWDM (Conventional Wavelength Division Multiplexing) to technologia pierwszego wyboru, umożliwiająca ekonomiczne przesyłanie dużych ilości danych w sieciach telekomunikacyjnych lub korporacyjnych. CWDM opiera się na niechłodzonych laserach rozproszonych sprzężenia zwrotnego (DFB) i szerokopasmowych filtrach optycznych, co zapewnia mniejsze rozpraszanie mocy, mniejszy rozmiar oraz niższy koszt. Dzięki tym zaletom, CWDM jest szeroko stosowane w aplikacjach metro i dostępowych.
DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing) to zaawansowana technologia optyczna, która pozwala na zwiększenie przepustowości istniejących szkieletów światłowodowych. DWDM wykorzystuje chłodzone lasery rozproszonego sprzężenia zwrotnego (DFB), co pozwala na utrzymanie fal o ciasnym upakowaniu i minimalizowanie zakłóceń na dłuższych dystansach. Dzięki temu DWDM może przesyłać więcej danych na znacznie większe odległości niż CWDM, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla wymagających aplikacji, takich jak przesyłanie danych na duże odległości z minimalnymi zakłóceniami.
DWDM może pomieścić ponad 40 kanałów w tym samym zakresie częstotliwości, co jest dwa razy więcej niż CWDM. Dzięki większej liczbie kanałów, DWDM pozwala na przesyłanie większej ilości danych, jednak wiąże się to z wyższymi kosztami. CWDM jest częściej używane ze względu na niższy koszt, choć DWDM zastępuje CWDM tam, gdzie wymagane są większe przepustowości.
CWDM wykorzystuje niechłodzone lasery DFB i szerokopasmowe filtry optyczne, co zapewnia mniejsze rozpraszanie mocy, mniejszy rozmiar i niższy koszt. DWDM natomiast korzysta z chłodzonych laserów DFB, co pozwala na utrzymanie stabilnych długości fal i minimalizowanie zakłóceń, jednak wiąże się z wyższymi kosztami i większym rozmiarem urządzeń.
Jedną z kluczowych różnic między CWDM a DWDM jest odległość transmisji. DWDM jest zaprojektowany do transmisji na dłuższe dystanse, utrzymując fale o ciasnym upakowaniu i minimalizując zakłócenia. CWDM nie może pokonywać dużych odległości, ponieważ fale nie są wzmacniane. Zazwyczaj CWDM może przesyłać dane na odległość do około 100 mil (160 km), podczas gdy DWDM może przesyłać dane na znacznie większe odległości dzięki okresowemu wzmacnianiu sygnału.
CWDM i DWDM to technologie, które mają swoje zalety i wady w zależności od zastosowań. CWDM jest ekonomicznym rozwiązaniem dla krótkich dystansów i mniejszych przepustowości, natomiast DWDM oferuje większą przepustowość i możliwość przesyłania danych na dłuższe odległości z minimalnymi zakłóceniami. Wybór między CWDM a DWDM zależy od konkretnych potrzeb i wymagań sieciowych, takich jak odległość transmisji, koszt i przepustowość.
